αυτόν σοφόν γενέσθαι; ΤΤάνυ μέν ουν. Νυν δε, η δ3 ός, Κλεινίας πότερον σοφός εστιν ή ου; Ουκουν φησί γέ πω* εστι δέ ούκ αλανών. Υμείς δέ, έφη, βούλεσθε γενε'σθαι αύτόν | σοφόν, αμαθή δέ μή είναι; Ώμολογουμεν. Ουκουν D 5 δς μέν ούκ εστιν, βούλεσθε αύτόν γενε'σθαι, δς δ’ εστι νυν; μηκε'τι είναι, και εγώ άκούσας έθορυβήθην ό δε μου θορυβούμενου ύπολαβών, Άλλο τι ουν, έ'φη, έττει βούλεσθε αύτόν, δς νυν εστιν, μηκέτι είναι, βούλεσθε αύτόν, ώς έοικεν, άπο-λωλέναι: καίτοι πολλού αν άξιοι σι τοιουτοι ειεν φίλοι τε ίο και έρασταί, οϊτινες τα παιδικά περί παντός αν ποιήσαιντο έ£ολωλέναι.
4-й софизмъ: ложь въ мышленіи и въ словѣ невозможна.
XII. Καί о Κτήσιππος άκούσας ήγανάκτησέν | τε υπέρ των Ε παιδικών καί ειπεν* ^Ω ξένε Θούριε, ει μή άγροικότερον, έ'φη, ήν είπεΐν, ειπον αν Σοί εις κεφαλήν, ότι μαθών μου καί ίο των άλλων καταψεύδει τοιούτο πράγμα, δ εγώ οιμαι ούδ" δσιον είναι λέγειν, ώς εγώ τόνδε βουλοίμην αν έ£ολωλέναι.
Τί δε', έφη, ώ Κτήσιππε, ό Εύθύδημος, ή δοκεΐ σοι οΐόν τ5 είναι ψεύδεσθαι; Νή Δία, έφη, εί μή μαίνομαι γε. ΓΤότερον λέγοντα τό πράγμα, περί οΰ άν ό λόγος ή ή μή λέγοντα;
20 Λέγοντα, | έφη. Ούκούν εΐπερ λέγει αύτό, ούκ άλλο λέγει 284 των όντων ή εκείνο δπερ λέγει; Πώς γάρ άν; έφη ό Κτήσιππος. Έν μήν κάκεΐνό j έστίν τών όντων, δ λέγει, χωρίς τών άλλων. Πάνυ γε. Ούκούν ό εκείνο λέγων τό όν, έφη, λέγει; Ναί. Άλλα μήν δ γε τό δν λέγων καί τα όντα τάληθή 25 λέγει* ώστε ό Διονυσόδωρος, εΐπερ λέγει τα όντα, λέγει τάληθή καί ούδέν κατά σου ψεύδεται. Ναί, έφη* άλλ’ ό ταϋτα λέγων, έφη ό Κτήσιππος, j ώ Εύθύδημε, ού τά όντα λέγει. Β
5-й софизмъ: не сущее также не имѣетъ мѣста ни въ мышленіи ни въ словѣ.
καί ό Εύθύδημος, Τά δέ μή όντα, έφη, άλλο τί ή ούκ έστιν;
Ούκ έστιν. Άλλο τι ουν ούδαμού τά γε μή όντα όντα έστίν;
30 Ούδαμού. "Έστιν ουν όπως περί ταύτα [τά μή όντα] πρά-Ηειεν άν τίς τι, ώστ" εκείνα ποιήσειεν αν καί όστισοΰν[τά μηδαμού όντα]; Ούκ έμοιγε δοκεΐ, έφη ό Κτήσιππος. Τί ουν} οΐ
αυτόν σοφόν γενέσθαι; ΤΤάνυ μέν ουν. Νυν δε, η δ3 ός, Κλεινίας πότερον σοφός εστιν ή ου; Ουκουν φησί γέ πω* εστι δέ ούκ αλανών. Υμείς δέ, έφη, βούλεσθε γενε'σθαι αύτόν | σοφόν, αμαθή δέ μή είναι; Ώμολογουμεν. Ουκουν D 5 δς μέν ούκ εστιν, βούλεσθε αύτόν γενε'σθαι, δς δ’ εστι νυν; μηκε'τι είναι, και εγώ άκούσας έθορυβήθην ό δε μου θορυβούμενου ύπολαβών, Άλλο τι ουν, έ'φη, έττει βούλεσθε αύτόν, δς νυν εστιν, μηκέτι είναι, βούλεσθε αύτόν, ώς έοικεν, άπο-λωλέναι: καίτοι πολλού αν άξιοι σι τοιουτοι ειεν φίλοι τε ίο και έρασταί, οϊτινες τα παιδικά περί παντός αν ποιήσαιντο έ£ολωλέναι.
4-й софизм: ложь в мышлении и в слове невозможна.
XII. Καί о Κτήσιππος άκούσας ήγανάκτησέν | τε υπέρ των Ε παιδικών καί ειπεν* ^Ω ξένε Θούριε, ει μή άγροικότερον, έ'φη, ήν είπεΐν, ειπον αν Σοί εις κεφαλήν, ότι μαθών μου καί ίο των άλλων καταψεύδει τοιούτο πράγμα, δ εγώ οιμαι ούδ" δσιον είναι λέγειν, ώς εγώ τόνδε βουλοίμην αν έ£ολωλέναι.
Τί δε', έφη, ώ Κτήσιππε, ό Εύθύδημος, ή δοκεΐ σοι οΐόν τ5 είναι ψεύδεσθαι; Νή Δία, έφη, εί μή μαίνομαι γε. ΓΤότερον λέγοντα τό πράγμα, περί οΰ άν ό λόγος ή ή μή λέγοντα;
20 Λέγοντα, | έφη. Ούκούν εΐπερ λέγει αύτό, ούκ άλλο λέγει 284 των όντων ή εκείνο δπερ λέγει; Πώς γάρ άν; έφη ό Κτήσιππος. Έν μήν κάκεΐνό j έστίν τών όντων, δ λέγει, χωρίς τών άλλων. Πάνυ γε. Ούκούν ό εκείνο λέγων τό όν, έφη, λέγει; Ναί. Άλλα μήν δ γε τό δν λέγων καί τα όντα τάληθή 25 λέγει* ώστε ό Διονυσόδωρος, εΐπερ λέγει τα όντα, λέγει τάληθή καί ούδέν κατά σου ψεύδεται. Ναί, έφη* άλλ’ ό ταϋτα λέγων, έφη ό Κτήσιππος, j ώ Εύθύδημε, ού τά όντα λέγει. Β
5-й софизм: не сущее также не имеет места ни в мышлении ни в слове.
καί ό Εύθύδημος, Τά δέ μή όντα, έφη, άλλο τί ή ούκ έστιν;
Ούκ έστιν. Άλλο τι ουν ούδαμού τά γε μή όντα όντα έστίν;
30 Ούδαμού. "Έστιν ουν όπως περί ταύτα [τά μή όντα] πρά-Ηειεν άν τίς τι, ώστ" εκείνα ποιήσειεν αν καί όστισοΰν[τά μηδαμού όντα]; Ούκ έμοιγε δοκεΐ, έφη ό Κτήσιππος. Τί ουν} οΐ
