Лыча́га, лы́чный, лычь ипр. см. лыко. || Лычъ, зап. свиное рыло. || Отрубъ бревна, комлѣвой неровный конецъ, съ уступами и мохрами въ отрубѣ.
ТСД2/Лычага/ДО
Внешний вид
← Лыча | Лычага Толковый словарь живого великорусскаго языка Владиміра Даля | Лыщица → |
Словникъ: Л. Источникъ: т. 2 (2-е изд., 1881), с. 282 ( сканъ · индексъ ) |