ЭСБЕ/Войцицкий, Казимир-Владислав

Материал из Викитеки — свободной библиотеки
Войцицкий, Казимир-Владислав
Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона
Словник: Винословие — Волан. Источник: т. VIa (1892): Винословие — Волан, с. 941 ( скан · индекс ) • Даты российских событий указаны по юлианскому календарю.

Войцицкий (Казимир-Владислав) — польский писатель, род. 1807, ум. 1879 г. Воспитывался и учился в Варшаве, издал целый ряд популярных, много читавшихся сочинений, сборников народной литературы и повестей: «Historja literatury polskiej» (1845); «Prżysłowia Narodowe» (1830); «Pieśni Ojczyste» (1830); «Pieśni ludu Białochrobatów, Mażurów i Rusi z nad Bugu» (1836); «Klechdy starożytne podania i powieści ludu polskiego i Rusi» (1837); «Starożytne przypowieści» (1836); «Kurpie» (1834); «Amerykanin» (1831); «Stare gawędy i obrazy» (1850); «Zarysy domowe» (1842); «Domowe powiastki i wizerunki» (1846); «Domowe powieści» (1858); «Mazowieckie powiastki» (1858); «Silva rerum» (1861); «Teatr starożytny w Polsce» (1840); «Cmentarz Powązkowski» (1855—58); «Zyciorysy znakomitych ludzi» (1850); «Szkice historyczne» (1869); «Niewiasta polska w początkach biezącego stulecia» (1875); «Ostatni klasyk» (1872); «Kawa literacka» (1873); «Fr. Skarbek» (1873); «Warszawa i jej społeczność» (1875). В. принадлежит также заслуга издания многих памятников старой польской литературы: «Pamiętniki Jana Kilinskiego» (1830); «Bibljoteka starożytnych pisarzy polskich» (1843—44, 6 т.); «Pamiętniki» (1846); «Statuty polskie króla Kazimierza» (1847); «J. St. Wydżga i jego pamiętnik» (1852); «Latopisiec albo kronika Jerlicza» (1853). С 1850 года до смерти Войцицкий был редактором журнала «Biblioteka Warszawska», а с 1866 еженедельной газеты «Kłosy».