Lourenço jograr, has mui gran sabor

Wikisource, a biblioteca livre

-Lourenço jograr, has mui gran sabor
de citolares, ar queres cantar;
des i ar filhas-te log'a trobar
e tẽes-t'ora ja por trobador;
e por tod'esto ũa ren ti direi:
Deus me cofonda, se hoj'eu i sei
destes mesteres qual fazes melhor.

-Joán García, soo sabedor
de meus mesteres sempr'adeantar,
e vós andades por mi os desloar;
pero, non sodes tan desloador
que, con verdade, possades dizer
que meus mesteres non sei ben fazer;
mais vós non sodes i conhocedor.

-Lourenço, vejo-t'agora queixar
pola verdade que quero dizer:
metes-me ja por de mal conhocer,
mais eu non quero tigo pelejar
e teus mesteres conhocer-tos-hei,
e dos mesteres verdade direi:
"ess'é que foi con os lobos arar"!

-Joán García, no vosso trobar
acharedes muito que correger,
e leixade mí, que sei ben fazer
estes mesteres que fui começar;
ca no vosso trobar sei-m'eu com'é:
i ha de correger, per bõa fe,
máis que nos meus, en que m'ides travar.

-Ves, Lourenço, ora m'assanharei,
pois mal i entenças, e te farei
o citolón na cabeça quebrar.

-Joán García, se Deus mi perdón,
mui gran verdade digu'eu na tençón,
e vós fazed'o que vos semelhar.