Перейти к содержанию

Страница:Менон (Платон, 1868).pdf/37

Материал из Викитеки — свободной библиотеки
Эта страница не была вычитана
16

κα και έμαυτού, λέγων τοιαυτα* άλλ1 * 3 4 * * * * * δπως μή ούχ οιός τ έ'σομαι πολλά τοιαυτα λέγειν. άλλ3 ΐθι δή, πειρώ και σύ έμοι την ύπόσχεσιν άποδοϋναι, κατά δλου είπών αρετής πέρι, δ τι έστι, και παύσαι πολλά ποιων εκ του ενός, δπερ φασ'ι τούς 5 συντρίβοντάς τι έκάστοτε οι σκώπτοντες, άλλ3 έάσας δλην και Β ύγια ειπέ, τί έστιν αρετή, τά δε γε παραδείγματα παρ3 έμοϋ εϊληφας.

Менонъ опредѣляетъ здѣсь добродѣтель какъ желаніе благъ и способность достигать ихъ.

ΜΕΝ. Δοκεΐ τοίνυν μοι, ώ Σώκρατες, αρετή είναι, καθάπερ ό ποιητής λε'γει, χαίρειν τε καλοΐσι και δύνασθαι. και εγώ του-4ο το λέγω αρετήν, έπιθυμουντα των καλών δυνατόν είναι πο-ρίίεσθαι.

Сократъ замѣчаетъ, а) что желаніе благъ, какъ желаніе полезнаго свойственно всѣмъ людямъ, безъ различія добродѣтельныхъ и порочныхъ, такъ какъ и желающіе зла, разсматриваютъ его какъ благо, ибо желаютъ его безъ сомнѣнія на столько, на сколько находятъ его полезнымъ для себя.

ΣΩ. *Αρα λέγεις τον των καλών έπιθυμουντα αγαθών επιθυμητήν είναι;

ΜΕΝ. Μάλιστα γε.

is ΣΩ. Άρα ως δντων τινών, οΐ τών κακών έπιθυμούσιν, έτέ-ρων δε, οΐ τών αγαθών; ου πάντες, ώριστε, δοκοϋσί σοι τών αγαθών έπιθυμεΐν;

1. άλλ* δπως μή — έσομαι] "δπως μή ita cum futuro iunctum habes De Rep. YI. p. 506. D. ubi eadem verba leguntur. Pendet antem δπως ex δρα aut simili aliquo vocabulo*, quamquam nec abhorret, si ante δπως μή cum futuro iunctum metuendi verbum ali

quod supplendum sit. V. ad

Symp. p. 193. A.“ Штальбаумъ,

4. πολλά ποιών έκ τοΟ ένός]

На философскомъ языкѣ Пла

тона ёѵ καί πολλά употребляется для выраженія рода и различій, или метафизически — идеи и ея явленій. Для выраженія этого

философскаго смысла, Платонъ

пользуется здѣсь тожественнымъ

выраженіемъ πολλά έκ τοΟ ένός

ποιεΐν, которое обыкновенно употреблялось, какъ шутка надъ тѣмъ, кто что нибудь разбивалъ или разламывалъ.

9. о ποιητής λέγει] Указывается на какого нибудь лирическаго поэта. Шлейермахеръ.

9. καί δύνασθαι] При этомъ словѣ всего естественнѣе, кажется, разумѣть дополненіе — πορί£εσθαι т.-е. τά καλά. Шталь-баумъ съ своей стороны при словѣ δύνασθαι ставитъ непосредственно άυτά, объясняя, что δύνασθαι τι есть aliquid efficere posse, ut Phileb. p. 23. E. Gorg. p. 453. A. Legg. YI. p. 457. A. и друг.


Тот же текст в современной орфографии

κα και έμαυτού, λέγων τοιαυτα* άλλ1 * 3 4 * * * * * δπως μή ούχ οιός τ έ'σομαι πολλά τοιαυτα λέγειν. άλλ3 ΐθι δή, πειρώ και σύ έμοι την ύπόσχεσιν άποδοϋναι, κατά δλου είπών αρετής πέρι, δ τι έστι, και παύσαι πολλά ποιων εκ του ενός, δπερ φασ'ι τούς 5 συντρίβοντάς τι έκάστοτε οι σκώπτοντες, άλλ3 έάσας δλην και Β ύγια ειπέ, τί έστιν αρετή, τά δε γε παραδείγματα παρ3 έμοϋ εϊληφας.

Менон определяет здесь добродетель как желание благ и способность достигать их.

ΜΕΝ. Δοκεΐ τοίνυν μοι, ώ Σώκρατες, αρετή είναι, καθάπερ ό ποιητής λε'γει, χαίρειν τε καλοΐσι και δύνασθαι. και εγώ του-4ο το λέγω αρετήν, έπιθυμουντα των καλών δυνατόν είναι πο-ρίίεσθαι.

Сократ замечает, а) что желание благ, как желание полезного свойственно всем людям, без различия добродетельных и порочных, так как и желающие зла, рассматривают его как благо, ибо желают его без сомнения на столько, на сколько находят его полезным для себя.

ΣΩ. *Αρα λέγεις τον των καλών έπιθυμουντα αγαθών επιθυμητήν είναι;

ΜΕΝ. Μάλιστα γε.

is ΣΩ. Άρα ως δντων τινών, οΐ τών κακών έπιθυμούσιν, έτέ-ρων δε, οΐ τών αγαθών; ου πάντες, ώριστε, δοκοϋσί σοι τών αγαθών έπιθυμεΐν;

1. άλλ* δπως μή — έσομαι] "δπως μή ita cum futuro iunctum habes De Rep. YI. p. 506. D. ubi eadem verba leguntur. Pendet antem δπως ex δρα aut simili aliquo vocabulo*, quamquam nec abhorret, si ante δπως μή cum futuro iunctum metuendi verbum ali

quod supplendum sit. V. ad

Symp. p. 193. A.“ Штальбаум,

4. πολλά ποιών έκ τοΟ ένός]

На философском языке Пла

тона ёи καί πολλά употребляется для выражения рода и различий, или метафизически — идеи и её явлений. Для выражения этого

философского смысла, Платон

пользуется здесь тожественным

выражением πολλά έκ τοΟ ένός

ποιεΐν, которое обыкновенно употреблялось, как шутка над тем, кто что-нибудь разбивал или разламывал.

9. о ποιητής λέγει] Указывается на какого нибудь лирического поэта. Шлейермахер.

9. καί δύνασθαι] При этом слове всего естественнее, кажется, разуметь дополнение — πορί£εσθαι т. е. τά καλά. Шталь-баум с своей стороны при слове δύνασθαι ставит непосредственно άυτά, объясняя, что δύνασθαι τι есть aliquid efficere posse, ut Phileb. p. 23. E. Gorg. p. 453. A. Legg. YI. p. 457. A. и друг.