Страница:Институции Гая (1891).djvu/514

Материал из Викитеки — свободной библиотеки
Эта страница была вычитана
[IV, 131.
468
прескрипции: „пусть решается то дело, для которого срок уже истек“. В противном случае, если мы предъявляем иск без этой прескрипции, а посредством формулы, которой предметом бывает неточно определенная сумма, и интенция которой составлена в следующих словах „все то, что Нумерий Негидий должен дать, сделать Авлу Агерию“, то мы сделаем предметом искового притязания все обязательство, т. е. и будущее, но так как до срока нельзя осуществить всего обязательства, то и требование остального не допускается.
^1) Восстановление конца § 131 представляет много затруднений. Гефтер (1827) предлагал: deducimus et quantumvis in obligatione fuerit, tamen id solum consequimur, quod litis contestatae tempore praestari oportet, ideoque removemur postea agere volentes. Доманже и Пелла приняли эту длинную редакцию. Гушке защищал прежде (1—2 ед.): deducimus et quia per litis contestationem consumitor nulla nobis actio superest, si postea de reliqua praestatione agere velimus. Гутшмит читает: deducimus et quae ante tempus obligatio in judicium fuit deducta, consumta est, quo fit, ut postea permissum non sit de eadem re denuo agere, причем этот ученый толкователь Гаевых Институций делает такое объяснительное замечание: nach meiner Conjectur will Gajus mit dem ante tempus obligatio in jud. deducta sagen, dass der Ricbter, obgleich die incerta intentio mit quidquid d. f. oportet gebraucht ist, doch nicht über den Betrag des augenblicklich schon zahlbaren verurtheilen darf so dass der Kläger, obschon ihm nur ein Theil durch das Urtheil zuerkannt ist, weil der übrigen dies nondum venerat, dennoch, was die übrigen Zieler betrifft, wegen der lit consumtio jeglichen Rechtsmittels verlustig ist. Поленаар предпочел читать: et quae ante tempus obligatio consumta est litis contestatione, non est postea permissa — revocari in judicium. Крюгер пишет после et quae tempus: obligationis in judicium deducuntur, ea neque in condemnationem veniunt neque postea rursus de iis agi potest. Моммзен отвергает tempus obligatione и предлагает quae ante tempus obligatio in judicium deducitor. Мы приняли последнюю редакцию Гушке (V).