Проф. Х. Ф. Маттеи, родомъ саксонецъ, кончившій курсъ въ Лейпцигскомъ университетѣ, прибылъ въ Москву въ 1772 г., 28 лѣтъ отъ роду, получивъ приглашеніе въ Московскій университетъ для занятія должности ректора обѣихъ университетскихъ гимназій; чрезъ 4 года онъ былъ опредѣленъ въ университетъ профессоромъ словесныхъ наукъ и пробылъ здѣсь
слѣдующее: № 22. XVIII. 33. H. Codex chartaceus XV seculi, 50 foliorum iu folio minore, bipartitis paginis scriptus: inscriptiones et literae initiales rubro colore pictae. — Pars carminum Homericorum: Homeri Ilias, a libro VIII, 435 ad VIII, 134 cum paucis scholiis et glossis, tum eiusdem manus, tum recentioris (f. 1—30 v.). Duodecim postremi versus Hymni in Bacchum editi ab Ruhnkenio. Hymnus in Cererem, editus ab Ruhnkenio. Hymnus in Apollinem. Iu Mercurium. In Venerem. Jn eandem. Jn Bacchum. Jn Martem. Jn Dianam. Jn Minervam. Jn Venerem. In Iunonem. In Cererem. In Matrerem Deorum. In Herculem leonini animi. In Aesculapium. In Dioscuros. In Mercurium, in cuius 4° versu verbis Ἄτλαντος ϑυγάτηρ desinit codex, vacua pagina versa (f. 31—50 r.). In fronte haec adscripsit Ruhnkenius: „Hic est nobilis ille codex, ex quo Hymnum in Cererem edidi. Qui qua ex Bibliotheca sumtus esset, quum Cl. Matthaeus mihi indicare neglexisset, suspicabar eum in Bibi. S. Synodi, quae Moscuae est, cum aliis Mss. repertum esse. Sed hanc coniecturam falsam fuisse, idem Matthaeus, post editum jam Hymnum, me docuit. Eius verba haec sunt: Istum hymnum non, ut tu opinaris, ex bibliotheca aliqua, sed ex stabulo, ubi per plures annos cum libris pluribus, tam scriptis, quam typis expressis, inter pullos et porcos latuerat, protraxi. Tandem quoque illum senex quidam, post varias tergiversationes, ludos et frustrationes, quibus me de die in diem duxerat, ut reliquos libros prius emerem, cum iam ad obiurgationes et convicia descendissem, mihi vendidit. Fuit ille homo, nomine Kurtatschew, Collegiorum assessor ac cognatus nostri Professoris eloquentiae. Codicem vero illum cum aliis multis ac praestantissimis libris graecis et latinis hereditate acceperat a socero suo, qui quondam hic fuerat Protopresbyter. Credo illum codicem cum reliquis vel e Graecia, vel a monte Atho huc translatum esse. Rossi certe non solum in illo monte suum S. Panteleemonis monasterium habent, sed monasterium Iberorum, quod ibi est, hic quoque Moscuae monasterium habet S. Nicolai, quod vicissim per archimandritas inde missos curatur. Superioribus temporibus varii etiam Monachi a Patriarcho Hierosolymitano Dositheo huc legati sunt, in his Chrysanthus ipse, qui isti successor fuit, per quos multi libri graeci in Rossiam venerunt. Res ergo incerta est. Hactenus Cl. Matthaeus. Cum sic mihi ’constaret, Matthaeum esse Codicis possessorem, verondumque esset, ne unicum antiquitatis monumentum, mutato post Matthaei mortem domino, periret, illud 25 ducatis Bibliothecae publicae comparavi, ut ibi stabilem et sempiternam sedem haberet“. Paulo plenius dedimus verba Matthaei et ipsa eius Epistola
