95 ΣΩ. ^Ω Μενών, ’Άνυτος μεν μοι δοκεΐ χαλεπαίνειν. και ού-δέν θαυμάζω* οϊεται γάρ με πρώτον μεν κακηγορεΐν τούτους τούς άνδρας, έπειτα ηγείται και αυτός είναι εις τούτων, άλλ’ οΰτος μεν εάν ποτέ γνώ, οΐόν έστι τό κακώς λέγειν, παύσε-5 ται χαλεπαίνων, νυν δέ αγνοεί* σύ δέ μοι είπε, ού και παρ5 υμΐν είσ'ι καλοί κάγαθοι άνδρες;
ΜΕΝ. ΤΤάνυ γε.
Β ΣΩ. Τί ουν; έθέλουσιν ουτοι παρέχειν αυτούς διδασκάλους τοΐς νέοις και όμολογεΐν διδάσκαλοί τε είναι ή διδακτόν αρετήν;
Менонъ съ своей стороны замѣчаетъ, что и въ Ѳессаліи мнѣнія объ изучимости добродѣтели не постоянны и что многіе изъ софистовъ отвергаютъ возможность научиться ей.
іо ΜΕΝ. Ού μά τον Δία, ώ Σώκρατες, άλλα τοτέ μέν αν αυτών άκούσαις ως διδακτόν, τοτέ δε ως ου.
ΣΩ. Φώμεν ουν τούτους διδασκάλους είναι τούτου του πράγματος, οΐς μηδέ αυτό τούτο όμολογεΐται;
ΜΕΝ. Ου μοι δοκεΐ, ώ Σώκρατες. ΐ5 ΣΩ. Τί δέ δη; οι σοφισταί σοι ουτοι, οιπερ μόνοι επαγγέλλονται, δοκοϋσι διδάσκαλοι είναι αρετής;
ΜΕΝ. Και Γοργίου μάλιστα, ώ Σώκρατες, ταύτα άγαμαι, δτι С ούκ άν ποτέ αυτού τούτο άκούσαις ύπισχνουμένου, αλλά και τών άλλων κεταγελα, όταν άκούση ύπισχνουμένων* αλλά λέ-·2ογειν οϊεται δεΐν ποιεΐν δεινούς.
ΣΩ. Ούδ5 άρα σοϊ δοκούσιν οί σοφισταί διδάσκαλοι είναι;
ΜΕΝ. Ούκ έχω λέγειν, ώ Σώκρατες. και γάρ αυτός δπερ οι πολλοί πέπονθα* τοτέ μέν μοι δοκούσι, τοτέ δέ ου.
Сократъ, продолжая мысль Менона, приводитъ слова поэта Ѳеогнида — то въ пользу мнѣнія объ изучимости добродѣтели, то противъ него.
D ΣΩ. Οΐσθα δέ, δτι ού μόνον σοί τε και τοΐς άλλοις τοΐς 2 5πολιτικοΐς τούτο δοκεΐ τοτέ μέν είναι διδακτόν, τοτέ δ" ου, αλλά και Θέογνιν τον ποιητήν οΐσθ5 δτι ταύτά ταύτα λέγει;
ΜΕΝ. Έν ποίοις έπεσιν;
9. ή διδακτόν άρετήν] "Leve 17. Καί Γοργίου] "Pendet geniti-anaeoluthon, говоритъ Шталь- vus ex pronomine ταύτα." Шталь-баумъ, siquidem post τέ non καί баумъ. sed ή infertur."
95 ΣΩ. ^Ω Μενών, ’Άνυτος μεν μοι δοκεΐ χαλεπαίνειν. και ού-δέν θαυμάζω* οϊεται γάρ με πρώτον μεν κακηγορεΐν τούτους τούς άνδρας, έπειτα ηγείται και αυτός είναι εις τούτων, άλλ’ οΰτος μεν εάν ποτέ γνώ, οΐόν έστι τό κακώς λέγειν, παύσε-5 ται χαλεπαίνων, νυν δέ αγνοεί* σύ δέ μοι είπε, ού και παρ5 υμΐν είσ'ι καλοί κάγαθοι άνδρες;
ΜΕΝ. ΤΤάνυ γε.
Β ΣΩ. Τί ουν; έθέλουσιν ουτοι παρέχειν αυτούς διδασκάλους τοΐς νέοις και όμολογεΐν διδάσκαλοί τε είναι ή διδακτόν αρετήν;
Менон с своей стороны замечает, что и в Фессалии мнения об изучимости добродетели не постоянны и что многие из софистов отвергают возможность научиться ей.
ио ΜΕΝ. Ού μά τον Δία, ώ Σώκρατες, άλλα τοτέ μέν αν αυτών άκούσαις ως διδακτόν, τοτέ δε ως ου.
ΣΩ. Φώμεν ουν τούτους διδασκάλους είναι τούτου του πράγματος, οΐς μηδέ αυτό τούτο όμολογεΐται;
ΜΕΝ. Ου μοι δοκεΐ, ώ Σώκρατες. ΐ5 ΣΩ. Τί δέ δη; οι σοφισταί σοι ουτοι, οιπερ μόνοι επαγγέλλονται, δοκοϋσι διδάσκαλοι είναι αρετής;
ΜΕΝ. Και Γοργίου μάλιστα, ώ Σώκρατες, ταύτα άγαμαι, δτι С ούκ άν ποτέ αυτού τούτο άκούσαις ύπισχνουμένου, αλλά και τών άλλων κεταγελα, όταν άκούση ύπισχνουμένων* αλλά λέ-·2ογειν οϊεται δεΐν ποιεΐν δεινούς.
ΣΩ. Ούδ5 άρα σοϊ δοκούσιν οί σοφισταί διδάσκαλοι είναι;
ΜΕΝ. Ούκ έχω λέγειν, ώ Σώκρατες. και γάρ αυτός δπερ οι πολλοί πέπονθα* τοτέ μέν μοι δοκούσι, τοτέ δέ ου.
Сократ, продолжая мысль Менона, приводит слова поэта Феогнида — то в пользу мнения об изучимости добродетели, то против него.
D ΣΩ. Οΐσθα δέ, δτι ού μόνον σοί τε και τοΐς άλλοις τοΐς 2 5πολιτικοΐς τούτο δοκεΐ τοτέ μέν είναι διδακτόν, τοτέ δ" ου, αλλά και Θέογνιν τον ποιητήν οΐσθ5 δτι ταύτά ταύτα λέγει;
ΜΕΝ. Έν ποίοις έπεσιν;
9. ή διδακτόν άρετήν] "Leve 17. Καί Γοργίου] "Pendet geniti-anaeoluthon, говорит Шталь- vus ex pronomine ταύτα." Шталь-баум, siquidem post τέ non καί баум. sed ή infertur."
