μετά δε τούτο еітгоѵ προς τον Κλεινίαν, Κλεινία, τώδε μέντοι τώ άνδρε σοφώ, Εύθύδημός τε και Διονυσόδωρος, ού τά σμικρά, άλλα τά μεγάλα’ τά γάρ περί τον πόλεμον πάντα έπίσθασθον, όσα δει τον μέλλοντα στρατηγόν έσεσθαι, s τάς τε τάΕεις και τάς ηγεμονίας των στρατοπέδων και όσα εν όπλοις [μάχεσθαι] διδακτέον* οΐω τε δε και ποιήσαι δυνατόν είναι αυτόν αύτψ βοηθέΐν έν τοΐς' δικαστή ρίοις, άν τις αυτόν άδική, είπών οΰν ταυτα κατεφρονήθην ύπ’ | αύτοΐν έγελασάτην γουν D άμφω βλέψαντες εις άλλήλους, και ό Εύθύδημός εΐπεν* Ουτοι ίο ετι ταυτα, ώ Σώκρατες, σπουδάζομεν, αλλά παρεργοις αύτοΐς χρώμεθα. κάγώ θαυμάσας εΐπον* Καλόν άν τι τό εργον υμών εϊη, εί τηλικαυτα πράγματα πάρεργα ύμΐν τυγχάνει όντα, και προς θεών εΐπετόν μοι, τί έστι τούτο τό καλόν. Αρετήν, εφη, ώ Σώκρατες, οίόμεθα οΐω τ' είναι παραδούναι κάλλιστ’ άνθρώ-'is πων και τάχιστα. | Ε
- Сократъ говоритъ о своемъ удивленіи предъ такою мудростію СОФИСТОВЪ и о томъ что онъ просилъ ихъ показать ее на дѣлѣ.
ПІ. ΖεΟ, οιον, ήν δ* έγώ, λέγετον πράγμα· πόθεν τούτο τό έρμαιον εύρέτην; έγώ δέ περί υμών διενοούμην ετι, ώσπερ νυν δή έλεγον, ως τό πολύ τούτο δεινοΐν όντοιν, έν όπλοις μάχεσθαι, και ταύτα έλεγον περί σφών4 ότε γάρ τό πρότερον 20 έπεδημησάτην, τούτο μέμνημαι σ<ρώ έπαγγελλομένω. εί b νύν αληθώς ταύτην την έπιστήμην έχετον, ϊλεω εϊητον* άτεχ-νώς γάρ έγωγε σφώ ώσπερ θεώ προσαγορεύω, συγγνώμην bεόμεvoς έχειν μοι τών έμπροσθεν είρημένων. | άλλ5 όράτον, ώ 274 Eύθύbημέ τε και Διονυσόδωρε, εί αληθή λέγετον υπό γάρ τού 25 μεγέθους τού έπαγγέλματος ούδέν θαυμαστόν άπιστεΐν. Άλλ' ευ ϊσθι, ώ Σώκρατες, έφατον, τούτο ούτως έχον. Μακαρίζω άρ5 υμάς έγωγε τού κτήματος πολύ μάλλον ή μέγαν βασιλέα τής αρχής* τοσόνδε Ъе μοι εϊπετον, εί έν νώ έχετον έπιδει-κνύναι ταύτην την σοφίαν, ή πώς σφών βεβούλευται. Επ’
30 αυτό γε τούτο πάρεσμεν, ώ Σώκρατες, ώς έπιδείΕοντε και διδάΗοντε, έάν τις | έθέλη μανθάνειν. "Οτι μεν έθελήσουσιν Β απαντες οΐ μή έχοντες, έγώ ύμΐν έγγυώμαι, πρώτος μεν έγώ, έπειτα Ъе Κλεινίας ούτοσί, προς δ’ ήμΐν Κτήσιππός τε όδε
μετά δε τούτο еитгои προς τον Κλεινίαν, Κλεινία, τώδε μέντοι τώ άνδρε σοφώ, Εύθύδημός τε και Διονυσόδωρος, ού τά σμικρά, άλλα τά μεγάλα’ τά γάρ περί τον πόλεμον πάντα έπίσθασθον, όσα δει τον μέλλοντα στρατηγόν έσεσθαι, s τάς τε τάΕεις και τάς ηγεμονίας των στρατοπέδων και όσα εν όπλοις [μάχεσθαι] διδακτέον* οΐω τε δε και ποιήσαι δυνατόν είναι αυτόν αύτψ βοηθέΐν έν τοΐς' δικαστή ρίοις, άν τις αυτόν άδική, είπών οΰν ταυτα κατεφρονήθην ύπ’ | αύτοΐν έγελασάτην γουν D άμφω βλέψαντες εις άλλήλους, και ό Εύθύδημός εΐπεν* Ουτοι ίο ετι ταυτα, ώ Σώκρατες, σπουδάζομεν, αλλά παρεργοις αύτοΐς χρώμεθα. κάγώ θαυμάσας εΐπον* Καλόν άν τι τό εργον υμών εϊη, εί τηλικαυτα πράγματα πάρεργα ύμΐν τυγχάνει όντα, και προς θεών εΐπετόν μοι, τί έστι τούτο τό καλόν. Αρετήν, εφη, ώ Σώκρατες, οίόμεθα οΐω τ' είναι παραδούναι κάλλιστ’ άνθρώ-'is πων και τάχιστα. | Ε
- Сократ говорит о своем удивлении пред такою мудростию СОФИСТОВ и о том что он просил их показать ее на деле.
ПИ. ΖεΟ, οιον, ήν δ* έγώ, λέγετον πράγμα· πόθεν τούτο τό έρμαιον εύρέτην; έγώ δέ περί υμών διενοούμην ετι, ώσπερ νυν δή έλεγον, ως τό πολύ τούτο δεινοΐν όντοιν, έν όπλοις μάχεσθαι, και ταύτα έλεγον περί σφών4 ότε γάρ τό πρότερον 20 έπεδημησάτην, τούτο μέμνημαι σ<ρώ έπαγγελλομένω. εί b νύν αληθώς ταύτην την έπιστήμην έχετον, ϊλεω εϊητον* άτεχ-νώς γάρ έγωγε σφώ ώσπερ θεώ προσαγορεύω, συγγνώμην bεόμεvoς έχειν μοι τών έμπροσθεν είρημένων. | άλλ5 όράτον, ώ 274 Eύθύbημέ τε και Διονυσόδωρε, εί αληθή λέγετον υπό γάρ τού 25 μεγέθους τού έπαγγέλματος ούδέν θαυμαστόν άπιστεΐν. Άλλ' ευ ϊσθι, ώ Σώκρατες, έφατον, τούτο ούτως έχον. Μακαρίζω άρ5 υμάς έγωγε τού κτήματος πολύ μάλλον ή μέγαν βασιλέα τής αρχής* τοσόνδε Ъе μοι εϊπετον, εί έν νώ έχετον έπιδει-κνύναι ταύτην την σοφίαν, ή πώς σφών βεβούλευται. Επ’
30 αυτό γε τούτο πάρεσμεν, ώ Σώκρατες, ώς έπιδείΕοντε και διδάΗοντε, έάν τις | έθέλη μανθάνειν. "Οτι μεν έθελήσουσιν Β απαντες οΐ μή έχοντες, έγώ ύμΐν έγγυώμαι, πρώτος μεν έγώ, έπειτα Ъе Κλεινίας ούτοσί, προς δ’ ήμΐν Κτήσιππός τε όδε
