και οι άλλοι ούτοι, ήν δ’ έγώ δεικνύς αύτώ τούς έραστάς τούς Κλεινιου*
Здѣсь Сократъ припоминаетъ порядотсъ расположенія кружка бесѣдующихъ.
оі δέ έτύγχανον ήμας ήδη περιιστάμενοι. ό γάρ Κτήσιππος έτυχε πόρρω καθε£όμενος του Κλεινιου, έμοι δοκεΐν* ώς 5 έτύγχανεν ό Εύθύδημος έμοί διαλεγόμενος προνενευκώς εις τό πρόσθεν, εν μέσψ οντος j ημών του Κλεινιου έπεσκότει C τώ Κτησίππω τής θεάς* βουλόμενός τε ουν θεάσασθαι ό Κτήσιππος τά παιδικά και αμα ψιλή ко ος ών άναπηδήσας πρώτος προσέστη ήμΐν εν τώ καταντικρύ* ούτως ουν και ίο οι άλλοι εκείνον ιδόντες περιε'στησαν ήμας, οΐ τε του Κλεινιου έρασται και οι του Εύθυδήμου τε και Διονυσοδώρου έταΐροι. τούτους bή έγώ δεικνύς έλεγον τώ Εύθυδήμω, δτι πάντες έτοιμοι ειεν μανθάνειν* δ τε ουν Κτήσιππος συνέφη D μάλα I προθύμως και οι άλλοι και έκέλευον αύτώ κοινή πάντες ΐ5 έπιδεί£ασθαι την δύναμιν τής σοφίας.
- Освѣдомившись у СОФИСТОВЪ, что они способны всякаго наставить на путь добродѣтели и истины, Сократъ, по его словамъ, просилъ ихъ дать такое наставленіе Клейнію.
IV. Εΐπον ουν εγώ, Ώ Εύθύδημε και Διονυσόδωρε, πάνυ μεν ουν παντι τρόπψ και τούτοις χαρίσασθον και εμού ένεκα έπιδεΚατον. τά μεν ουν πλεΐστα δήλον δτι ούκ ολίγον εργον έπιδεΐΗαι* τόδε δε μοι εΐπετον πρότερον, πεπεισμένον ήδη,
20 ώς χρή παρ υμών μανθάνειν, δύναισθ’ αν αγαθόν ποιήσαι άνδρα μόνον ή και εκείνον τον | μήπω πεπεισμενον διά τό μή Ε οΐεσθαι δλως τό πράγμα, την αρετήν, μαθητόν είναι ή μή σφώ είναι αυτής διδασκάλω; φέρε, και τον ούτως έ'χοντα τής αυτής τέχνης εργον πεΐσαι, ώς και διδακτόν ή αρετή 25 και omoi ύμεΐς έστε, παρ' ών αν κάλλιστά τις αυτό μάθοι, ή άλλης; Ταύτης μεν ουν, έφη, τής αυτής, ώ Σώκρατες, ό Διονυσόδωρος. Ύμεΐς αρα, ήν δ έγώ, ώ Διονυσόδωρε, τών νυν ανθρώπων κάλλιστ* αν προτρέψέτε εις φιλοσοφίαν | και 275 αρετής επιμέλειαν; Οίόμεθά γε δή, ώ Σώκρατες. Τών μεν 30 τοίνυν άλλων την έπίδει£ιν ήμΐν, έφην, εις αϋθις άπόθεσθον,
και οι άλλοι ούτοι, ήν δ’ έγώ δεικνύς αύτώ τούς έραστάς τούς Κλεινιου*
Здесь Сократ припоминает порядотс расположения кружка беседующих.
ои δέ έτύγχανον ήμας ήδη περιιστάμενοι. ό γάρ Κτήσιππος έτυχε πόρρω καθε£όμενος του Κλεινιου, έμοι δοκεΐν* ώς 5 έτύγχανεν ό Εύθύδημος έμοί διαλεγόμενος προνενευκώς εις τό πρόσθεν, εν μέσψ οντος j ημών του Κλεινιου έπεσκότει C τώ Κτησίππω τής θεάς* βουλόμενός τε ουν θεάσασθαι ό Κτήσιππος τά παιδικά και αμα ψιλή ко ος ών άναπηδήσας πρώτος προσέστη ήμΐν εν τώ καταντικρύ* ούτως ουν και ίο οι άλλοι εκείνον ιδόντες περιε'στησαν ήμας, οΐ τε του Κλεινιου έρασται και οι του Εύθυδήμου τε και Διονυσοδώρου έταΐροι. τούτους bή έγώ δεικνύς έλεγον τώ Εύθυδήμω, δτι πάντες έτοιμοι ειεν μανθάνειν* δ τε ουν Κτήσιππος συνέφη D μάλα I προθύμως και οι άλλοι και έκέλευον αύτώ κοινή πάντες ΐ5 έπιδεί£ασθαι την δύναμιν τής σοφίας.
- Осведомившись у СОФИСТОВ, что они способны всякого наставить на путь добродетели и истины, Сократ, по его словам, просил их дать такое наставление Клейнию.
IV. Εΐπον ουν εγώ, Ώ Εύθύδημε και Διονυσόδωρε, πάνυ μεν ουν παντι τρόπψ και τούτοις χαρίσασθον και εμού ένεκα έπιδεΚατον. τά μεν ουν πλεΐστα δήλον δτι ούκ ολίγον εργον έπιδεΐΗαι* τόδε δε μοι εΐπετον πρότερον, πεπεισμένον ήδη,
20 ώς χρή παρ υμών μανθάνειν, δύναισθ’ αν αγαθόν ποιήσαι άνδρα μόνον ή και εκείνον τον | μήπω πεπεισμενον διά τό μή Ε οΐεσθαι δλως τό πράγμα, την αρετήν, μαθητόν είναι ή μή σφώ είναι αυτής διδασκάλω; φέρε, και τον ούτως έ'χοντα τής αυτής τέχνης εργον πεΐσαι, ώς και διδακτόν ή αρετή 25 και omoi ύμεΐς έστε, παρ' ών αν κάλλιστά τις αυτό μάθοι, ή άλλης; Ταύτης μεν ουν, έφη, τής αυτής, ώ Σώκρατες, ό Διονυσόδωρος. Ύμεΐς αρα, ήν δ έγώ, ώ Διονυσόδωρε, τών νυν ανθρώπων κάλλιστ* αν προτρέψέτε εις φιλοσοφίαν | και 275 αρετής επιμέλειαν; Οίόμεθά γε δή, ώ Σώκρατες. Τών μεν 30 τοίνυν άλλων την έπίδει£ιν ήμΐν, έφην, εις αϋθις άπόθεσθον,
