τερ' αν άποκρίνηται τό μειράκιον έξελεγχθήσεται. και αύτοΰ μεταξύ ταΰτα λέγοντος ό Κλεινίας έτυχεν άποκρινάμενος, ώστε ούδέ παρακελεύσασθαί μοι έξεγένετο εύλαβηθήναι τω μειρα-κίω, I άλλ9 άπεκρίνατο, ότι οι σοφοί εΐεν οι μανθάνοντες. 276
- а) въ одномъ заключеніи отрицается первый предикатъ и утверждается второй.
5 και о Εύθύδημος, Καλεΐς δε τινας, έφη, διδασκάλους ή ου; Ώμολόγει. Ούκούν των μανθανόντων οί διδάσκαλοι διδάσκαλοί είσιν, ώσπερ ό κιθαριστής και ό γραμματιστής διδάσκαλοι δήπου ήσαν σου και των άλλων παίδων, υμείς δε μαθηταί; Συνέφη. ’Άλλο τι οΰν, ήνίκα έμανθάνετε, οΰπω ίο ήπίστασθε ταυτα ά έμανθάνετε; Ούκ έφη. V\p’ οΰν σοφοί ήτε, ότε | ταυτα ούκ ήπίστασθε; Ού δήτα, ή δ’ό'ς. Ούκούν Β εί μή σοφοί, αμαθείς; Πάνυ γε. Υμείς άρα μανθάνοντες α ούκ ήπίστασθε, αμαθείς δντες έμανθάνετε. Έπένευσε τό μει-ράκιον. Οί αμαθείς άρα σοφοί μανθάνουσιν, ώ Κλεινία, άλλ* ΐ5 ούχ οί σοφοί, ως σύ οϊει.
- 6) въ другомъ заключеніи отрицается второй предикатъ и утверждается первый.
ταΰτ3 οΰν είπόντος αύτου ώσπερ ύπό διδασκάλου χορός άπο-σημήναντος άμα άνεθορύβησάν τε καί έγέλασαν οί επόμενοι έκεΐνοι μετά τού Διονυσοδώρου τε καί Εύθυδήμου* | καί πριν С άναπνεύσαι καλώς τε καί εΰ τό μειράκιον, έκδεξάμενος ό Διο-20 νυσόδωρος, Τί δε', ώ Κλεινία, έφη, οπότε άποστοματικοί ύμΐν ό γραμματιστής, πότεροι έμάνθανον των παίδων τά όποστο-ματιζόμενα, οί σοφοί ή οί αμαθείς; Οί σοφοί, έφη ό Κλεινίας.
Οί σοφοί άρα μανθάνουσιν, άλλ3 ούχ οί αμαθείς, καί ούκ εΰ άρτι Εύθυδήμψ άπεκρίνω.
- 2-й софизмъ: познающіе познаютъ ли то что знаютъ, или то, чего не знаютъ? Здѣсь:
25 VI. Ενταύθα δή καί πάνυ έγέλασάν | τε καί έθορύβησαν D οί έρασταί τοΐν άνδροΐν άγασθέντες τής σοφίας αύτοΐν. οί δ3 άλλοι ημείς έκπεπληγμένοι έσιωπώμεν. γνούς δε ημάς ό Εύ-θύδημος έκπεπληγμένους, ϊν’ έτι μάλλον θαυμά£οιμεν αυτόν, ούκ άνίει τό μειράκιον, άλλ3 ήρώτα, καί ώσπερ οί άγαθοί όρχη-
τερ' αν άποκρίνηται τό μειράκιον έξελεγχθήσεται. και αύτοΰ μεταξύ ταΰτα λέγοντος ό Κλεινίας έτυχεν άποκρινάμενος, ώστε ούδέ παρακελεύσασθαί μοι έξεγένετο εύλαβηθήναι τω μειρα-κίω, I άλλ9 άπεκρίνατο, ότι οι σοφοί εΐεν οι μανθάνοντες. 276
- а) в одном заключении отрицается первый предикат и утверждается второй.
5 και о Εύθύδημος, Καλεΐς δε τινας, έφη, διδασκάλους ή ου; Ώμολόγει. Ούκούν των μανθανόντων οί διδάσκαλοι διδάσκαλοί είσιν, ώσπερ ό κιθαριστής και ό γραμματιστής διδάσκαλοι δήπου ήσαν σου και των άλλων παίδων, υμείς δε μαθηταί; Συνέφη. ’Άλλο τι οΰν, ήνίκα έμανθάνετε, οΰπω ίο ήπίστασθε ταυτα ά έμανθάνετε; Ούκ έφη. V\p’ οΰν σοφοί ήτε, ότε | ταυτα ούκ ήπίστασθε; Ού δήτα, ή δ’ό'ς. Ούκούν Β εί μή σοφοί, αμαθείς; Πάνυ γε. Υμείς άρα μανθάνοντες α ούκ ήπίστασθε, αμαθείς δντες έμανθάνετε. Έπένευσε τό μει-ράκιον. Οί αμαθείς άρα σοφοί μανθάνουσιν, ώ Κλεινία, άλλ* ΐ5 ούχ οί σοφοί, ως σύ οϊει.
- 6) в другом заключении отрицается второй предикат и утверждается первый.
ταΰτ3 οΰν είπόντος αύτου ώσπερ ύπό διδασκάλου χορός άπο-σημήναντος άμα άνεθορύβησάν τε καί έγέλασαν οί επόμενοι έκεΐνοι μετά τού Διονυσοδώρου τε καί Εύθυδήμου* | καί πριν С άναπνεύσαι καλώς τε καί εΰ τό μειράκιον, έκδεξάμενος ό Διο-20 νυσόδωρος, Τί δε', ώ Κλεινία, έφη, οπότε άποστοματικοί ύμΐν ό γραμματιστής, πότεροι έμάνθανον των παίδων τά όποστο-ματιζόμενα, οί σοφοί ή οί αμαθείς; Οί σοφοί, έφη ό Κλεινίας.
Οί σοφοί άρα μανθάνουσιν, άλλ3 ούχ οί αμαθείς, καί ούκ εΰ άρτι Εύθυδήμψ άπεκρίνω.
- 2-й софизм: познающие познают ли то что знают, или то, чего не знают? Здесь:
25 VI. Ενταύθα δή καί πάνυ έγέλασάν | τε καί έθορύβησαν D οί έρασταί τοΐν άνδροΐν άγασθέντες τής σοφίας αύτοΐν. οί δ3 άλλοι ημείς έκπεπληγμένοι έσιωπώμεν. γνούς δε ημάς ό Εύ-θύδημος έκπεπληγμένους, ϊν’ έτι μάλλον θαυμά£οιμεν αυτόν, ούκ άνίει τό μειράκιον, άλλ3 ήρώτα, καί ώσπερ οί άγαθοί όρχη-
