σται διπλά έστρεφε τά ερωτήματα περί του αύτου και έφη* ΤΤότερον γάρ οι μανθάνοντες μανθάνουσιν ά έπίστανται ή α μή έπίστανται; και ό Διονυσόδωρος πάλιν μικρόν προς με ψιθυρίσας, | Και τουτ έφη, ώ Σώκρατες, έτερον τοιουτον Ε 5 οιον τό πρότερον. “Ώ Ζεϋ, έφην εγώ, ή μην και το πρότερον γε καλόν υμΐν έφάνη [τό ερώτημα.] ΤΤάντ* έφη, ώ Σώκρατες, τοιαύτα ημείς έρωτώμεν άφυκτα. Τοιγάρτοι, ήν δ' εγώ, δο-κεΐτέ μοι εύδοκιμεΐν παρά τοΐς μαθηταΐς.
- а) въ одномъ заключеніи отрицается второе дополненіе къ предикату и утверждается первое.
έν δε τούτω о μέν Κλεινίας τω Εύθυδήμψ άπεκρίνατο, ότι μανθά-ιο νοιεν сі μανθάνοντες α ούκ έπίσταιντο* ό δέ ήρετο αυτόν διά των αυτών ώνπερ τό πρότερον. | Τί δέ, ή δ3 δς, ούκ έπίστασαι σύ 277 γράμματα; Ναί, έφη. Ούκουν άπαντα; Ώμολόγει. ‘Όταν ούν τις άποστοματΚη ότιουν, ού γράμματα άποστοματί£ει; ‘Ωμολόγει. Ούκουν ών τι σύ έπίστασαι, έφη, άποστοματί£ει, εϊπερ πάντα is έπίστασαι; Και τούτο ώμολόγει. Τί ούν; ή δ5 δς, άρα ού μανθάνεις άττ1 άν άποστοματίΖη τις, ό δέ μή έπιστάμενος γράμματα μανθάνει; Ούκ, άλλ3 [εγώ], ή δ3 δς, μανθάνω. Ούκουν ά έπίστασαι, έφη, μανθάνεις, εϊ πέρ γε άπαντα | τά γράμματα Β έπίστασαι. Ώμολόγησεν.
- 6) въ другомъ заключеніи отрицается первое дополненіе къ предикату и утверждается второе.
20 Ούκ άρα όρθώς άπεκρίνω, έφη. και ούπω σφόδρα τι ταύτα εϊρητο τω Εύθυδήμψ, και ό Διονυσόδωρος ώσπερ σφαίραν έκδεΕάμενος τον λόγον πάλιν έστοχά£ετο τού μειράκιου και εΐπεν ’ΕΗαπατφ σε Εύθύδημος, ώ Κλεινία. ειπέ γάρ μοι, τό μανθάνειν ούκ έπιστήμην έστι λαμβάνειν τούτου ού άν τις 25 μανθάνη; Ώμολόγει ό Κλεινίας. Τό δ5 έπίστασθαι, ή δ3 δς, άλλο τι ή έχειν έπιστήμην ήδη έστίν; Συνέφη. Τό άρα μή έπίστασθαι I μήπω έχειν έπιστήμην; Ώμολόγει αύτω. ΤΤότερον ούν С είσ'ιν οι λαμβάνοντες ότιοϋν οί έχοντες ήδη ή οιί αν μή; Осі άν μή [έχωσιν]. Ούκουν ώμολόγηκας είναι τούτων και τούς μή 30 έπισταμένους, των μή έχόντων; Κατένευσε. Των λαμβανόντων άρ* είσ'ιν οι μανθάνοντες, άλλ3 ού των έχόντων; Συνέφη. Οι
σται διπλά έστρεφε τά ερωτήματα περί του αύτου και έφη* ΤΤότερον γάρ οι μανθάνοντες μανθάνουσιν ά έπίστανται ή α μή έπίστανται; και ό Διονυσόδωρος πάλιν μικρόν προς με ψιθυρίσας, | Και τουτ έφη, ώ Σώκρατες, έτερον τοιουτον Ε 5 οιον τό πρότερον. “Ώ Ζεϋ, έφην εγώ, ή μην και το πρότερον γε καλόν υμΐν έφάνη [τό ερώτημα.] ΤΤάντ* έφη, ώ Σώκρατες, τοιαύτα ημείς έρωτώμεν άφυκτα. Τοιγάρτοι, ήν δ' εγώ, δο-κεΐτέ μοι εύδοκιμεΐν παρά τοΐς μαθηταΐς.
- а) в одном заключении отрицается второе дополнение к предикату и утверждается первое.
έν δε τούτω о μέν Κλεινίας τω Εύθυδήμψ άπεκρίνατο, ότι μανθά-ιο νοιεν си μανθάνοντες α ούκ έπίσταιντο* ό δέ ήρετο αυτόν διά των αυτών ώνπερ τό πρότερον. | Τί δέ, ή δ3 δς, ούκ έπίστασαι σύ 277 γράμματα; Ναί, έφη. Ούκουν άπαντα; Ώμολόγει. ‘Όταν ούν τις άποστοματΚη ότιουν, ού γράμματα άποστοματί£ει; ‘Ωμολόγει. Ούκουν ών τι σύ έπίστασαι, έφη, άποστοματί£ει, εϊπερ πάντα is έπίστασαι; Και τούτο ώμολόγει. Τί ούν; ή δ5 δς, άρα ού μανθάνεις άττ1 άν άποστοματίΖη τις, ό δέ μή έπιστάμενος γράμματα μανθάνει; Ούκ, άλλ3 [εγώ], ή δ3 δς, μανθάνω. Ούκουν ά έπίστασαι, έφη, μανθάνεις, εϊ πέρ γε άπαντα | τά γράμματα Β έπίστασαι. Ώμολόγησεν.
- 6) в другом заключении отрицается первое дополнение к предикату и утверждается второе.
20 Ούκ άρα όρθώς άπεκρίνω, έφη. και ούπω σφόδρα τι ταύτα εϊρητο τω Εύθυδήμψ, και ό Διονυσόδωρος ώσπερ σφαίραν έκδεΕάμενος τον λόγον πάλιν έστοχά£ετο τού μειράκιου και εΐπεν ’ΕΗαπατφ σε Εύθύδημος, ώ Κλεινία. ειπέ γάρ μοι, τό μανθάνειν ούκ έπιστήμην έστι λαμβάνειν τούτου ού άν τις 25 μανθάνη; Ώμολόγει ό Κλεινίας. Τό δ5 έπίστασθαι, ή δ3 δς, άλλο τι ή έχειν έπιστήμην ήδη έστίν; Συνέφη. Τό άρα μή έπίστασθαι I μήπω έχειν έπιστήμην; Ώμολόγει αύτω. ΤΤότερον ούν С είσ'ιν οι λαμβάνοντες ότιοϋν οί έχοντες ήδη ή οιί αν μή; Осі άν μή [έχωσιν]. Ούκουν ώμολόγηκας είναι τούτων και τούς μή 30 έπισταμένους, των μή έχόντων; Κατένευσε. Των λαμβανόντων άρ* είσ'ιν οι μανθάνοντες, άλλ3 ού των έχόντων; Συνέφη. Οι
