ΣΩ. Έγωγε ούν και αυτός, ώ Κρίτων, έπειδή έν ταύτη τή απορία ένεπεπτώκη, πάσαν | ήδη φωνήν ήφίειν δεόμενος τοΐν Εένοιν, ώσπερ Διοσκόρω επικαλούμενος, σώσαι ημάς, έμέ τε 293 και τό μειράκιον, εκ τής τρικυμίας του λόγου και παντι τρό-5 πω σπουδάσαι και σπουδάσαντας έπιδεΐΗαι, τις ποτ έστιν ή επιστήμη, ής τυχόντες άν καλώς τον έπίλοιπον βίον διέλθοι-μεν.
ΚΡ. Τί ουν; ήθέλησέν τι ύμΐν έπιδεΐΕαι ό Εύθύδημος;
ΣΩ. ΤΤώς γάρ ου; και ήρ£ατό γε, ώ εταίρε, πάνυ μεγαλο-10 φρόνως του λόγου φδε*
- Евтидемъ, по словамъ Сократа, берется доказать ему, что онъ уже имѣетъ искомое знаніе, и высказываетъ
XX. Πότερον δη σε, έφη, ώ Σώκρατες, | ταύτην την έπιστή- Β μην, περί ήν πάλαι απορείτε, διδάξω ή έπιδείΗω εχοντα; ΤΩ μακάριε, ήν δ3 εγώ, έστι δε έπι σοί τούτο; ΤΤάνυ μεν ούν, εφη. ΈπίδειΕον τοίνυν νή ΔΓ εφην εγώ εχοντα* πολύ γάρ is ράον ή μανθάνειν τηλικόνδε άνδρα.
9-й софизмъ: кто знаетъ нѣчто, тотъ знаетъ все·,
Φέρε δη μοι άπόκριναι, έφη* έστιν ό τι έπίστασαι; Πάνυ γε, ήν δ5 εγώ, καί πολλά, σμικρά γε. "Αρκεί, έφη. αρ ούν δοκεΐς οΐόν τέ τι των όντων τούτο'ό τυγχάνει όν αυτό τούτο μη είναι;’Αλλά μά Δί5 ούκ I έγωγε. Ούκούν σύ, έφη, έπίστασαι τι; Έγωγε. Ούκοΰν С 20 επιστήμων εΐ, εϊπερ έπίστασαι; Πάνυ γε, τούτου γε αύτου. Ούδεν διαφέρει’ άλλ’ ούκ ανάγκη σε έχει πάντα έπίστασθαι έπιστή-μονά γε όντα; Μά Δί" έφην έγώ· έπει πολλά άλλ" ούκ έπίσ-ταμαι* Ούκούν εϊ τι μη έπίστασαι, ούκ έπιστήμων εϊ. Εκείνου γε, ώ φίλε, ήν δ" έγώ. Έττον ουν τι, έφη, ούκ έπίστημων 25 ει; άρτι δε έπιστήμων έφησθα είναι* καί ούτως τυγχάνεις ών αύτός ουτος ός εϊ | καί αΰ πάλιν ούκ εϊ, κατά ταύτά άμα. D
- такимъ образомъ я владѣю и искомымъ знаніемъ, подсказываетъ Сократъ —
Εϊεν, ήν δ" έγώ, ώ Εύθύδημε* τό γάρ λεγόμενον, καλά δη παταγεΐς. πώς ούν έπίσταμαι έκείνην την έπιστήμην ήν έ£η-τοϋμεν; ως δή τούτο αδύνατόν έστιν τό αύτό εϊναί τε καί "ο μή, εϊπερ έν έπίσταμαι, άπαντα έπίσταμαι. ού γάρ αν εϊην
ΣΩ. Έγωγε ούν και αυτός, ώ Κρίτων, έπειδή έν ταύτη τή απορία ένεπεπτώκη, πάσαν | ήδη φωνήν ήφίειν δεόμενος τοΐν Εένοιν, ώσπερ Διοσκόρω επικαλούμενος, σώσαι ημάς, έμέ τε 293 και τό μειράκιον, εκ τής τρικυμίας του λόγου και παντι τρό-5 πω σπουδάσαι και σπουδάσαντας έπιδεΐΗαι, τις ποτ έστιν ή επιστήμη, ής τυχόντες άν καλώς τον έπίλοιπον βίον διέλθοι-μεν.
ΚΡ. Τί ουν; ήθέλησέν τι ύμΐν έπιδεΐΕαι ό Εύθύδημος;
ΣΩ. ΤΤώς γάρ ου; και ήρ£ατό γε, ώ εταίρε, πάνυ μεγαλο-10 φρόνως του λόγου φδε*
- Евтидем, по словам Сократа, берется доказать ему, что он уже имеет искомое знание, и высказывает
XX. Πότερον δη σε, έφη, ώ Σώκρατες, | ταύτην την έπιστή- Β μην, περί ήν πάλαι απορείτε, διδάξω ή έπιδείΗω εχοντα; ΤΩ μακάριε, ήν δ3 εγώ, έστι δε έπι σοί τούτο; ΤΤάνυ μεν ούν, εφη. ΈπίδειΕον τοίνυν νή ΔΓ εφην εγώ εχοντα* πολύ γάρ is ράον ή μανθάνειν τηλικόνδε άνδρα.
9-й софизм: кто знает нечто, тот знает всё·,
Φέρε δη μοι άπόκριναι, έφη* έστιν ό τι έπίστασαι; Πάνυ γε, ήν δ5 εγώ, καί πολλά, σμικρά γε. "Αρκεί, έφη. αρ ούν δοκεΐς οΐόν τέ τι των όντων τούτο'ό τυγχάνει όν αυτό τούτο μη είναι;’Αλλά μά Δί5 ούκ I έγωγε. Ούκούν σύ, έφη, έπίστασαι τι; Έγωγε. Ούκοΰν С 20 επιστήμων εΐ, εϊπερ έπίστασαι; Πάνυ γε, τούτου γε αύτου. Ούδεν διαφέρει’ άλλ’ ούκ ανάγκη σε έχει πάντα έπίστασθαι έπιστή-μονά γε όντα; Μά Δί" έφην έγώ· έπει πολλά άλλ" ούκ έπίσ-ταμαι* Ούκούν εϊ τι μη έπίστασαι, ούκ έπιστήμων εϊ. Εκείνου γε, ώ φίλε, ήν δ" έγώ. Έττον ουν τι, έφη, ούκ έπίστημων 25 ει; άρτι δε έπιστήμων έφησθα είναι* καί ούτως τυγχάνεις ών αύτός ουτος ός εϊ | καί αΰ πάλιν ούκ εϊ, κατά ταύτά άμα. D
- таким образом я владею и искомым знанием, подсказывает Сократ —
Εϊεν, ήν δ" έγώ, ώ Εύθύδημε* τό γάρ λεγόμενον, καλά δη παταγεΐς. πώς ούν έπίσταμαι έκείνην την έπιστήμην ήν έ£η-τοϋμεν; ως δή τούτο αδύνατόν έστιν τό αύτό εϊναί τε καί "ο μή, εϊπερ έν έπίσταμαι, άπαντα έπίσταμαι. ού γάρ αν εϊην
