Страница:Институции Гая (1891).djvu/502

Материал из Викитеки — свободной библиотеки
Эта страница была вычитана
[IV, 115—116.
456

и слова кондемнации должны быть поставлены в начале формулы. —————— иногда же —————— есть и такие личные иски, при которых не дозволяется ——————

115Вслед за этим мы рассмотрим вопрос о возражениях.

116Возражения были установлены ради защиты ответчиков, ибо часто случается, что кто-либо ответствен по
§ 115 = pr. I. de except. (4, 13).
§ 116. Ср. pr. §§ 1—3. I. ib. infra § 119.
^1) Ср. примечание Гушке (V): Quae abhinc legi non potuerunt (nam praeter incerta quaedam Göscheniana in v. 11. et 13. fere tantum vocem essent Vst v. 12. servavit) ad in rem actiones per sponsionem pertinuisse (cf. 4, 91 sq.) mihi persuasum est, velut hoc sensu: 'per sponsionem in rem agitur et tum si actor sponsione uicerit nec ei res cum fructibus restituatur, sponsores ei quantum olim, si praedes dati essent litis et uindiciarum, in tantum condemnantur.'
^2) Ср. примечание Гушке (V): Haec in usum versis quae vel Göschenus legere sibi visus est vel Vst praestat, et adhibitis § 33. I. de act. (4, 6), L. 1 (Gaii) L. 2 pr. L. 3. L. 4. § 1. D. de eo quod с. 1. (13, 4) sic fere redintegrari posse videntur: n(on) permitti(tur) iudici e(ius) q(uod) | pe(ti)tur, reum c(on)demnare, si r(em) ipsam prius restituat | actori quam condemnatur. u(el)ut si cum commemoratione | loci quo cui dari p(ro)missum e(st), puta Ephesi, alio loco ita agat, ut uerba, nisi restituat, adiciant(ur); n(am) si reus | paratus sit (ad Vst) actori soluere, quanti id Ephesi sit, | u(el) ex c(ausa) caueat, absoluit(ur). q(uod) u(ero) ad ceteras a(cti)ones n(on) ita tractatas d(iuersae) s(cholae) a(uctoribus) n(on) uidet(ur) absolui p(os)se, qui satisfaciat, p(ost)q(uam) | actum fuit.
^3) Cp. Eisele, die materielle Grundlage der exceptio. 1871. (см. критику Brinz'а в Krit. Viertelj. XIV. p. 206 и Zimmermann, Kritische Bemerkungen. 1872). Его же Zur Geschichte der process. Behandlung der Exceptionen. 1875. Birkmeyer, die Exceptionen im bonae fidei judicium. 1874 (см. Eisele в Krit. Viertelj. XVI. p. 501). Lenel, über Ursprung u. Wirkung der Exceptionen. 1876. Азаревич, Система р. пр. p. 295. Despommiers, caractères généraux des exceptions. 1882. Zoll. Pandekta. I. p. 287. 1891.