Бутурла́ об. тмб. пустомеля, пустоплетъ, болтунъ, враль. Бутурлы́къ м. стар. доспѣхъ на ноги всадника: три долгія бляхи на голень и бока берца, со спускомъ отъ средней звена на подъемъ.
ТСД1/Бутурла/ДО
Внешний вид
| ← Бутунъ | Бутурла Толковый словарь живого великорусскаго языка Владиміра Даля | Бутусъ → |