Бырь ж. тв.-рж. (вырь?) быстрина въ потокѣ; за́круть вихря; мѣсто наибольшей силы огня на пожарѣ ипр. Быркій быстрый, бойкій, бы́рко, буйно, быстро. Быру́га ж. арх. бакалдина, колдобина съ водою, ямина, вырытая или заливаемая яроводьемъ.
← Бырсь | Бырь Толковый словарь живого великорусскаго языка Владиміра Даля | Бырька → |
![]() |