Елба́нъ м. сиб. (лба́нъ, лобанъ?), высокій, округлый мысъ, холмъ.
ТСД1/Елбан/ДО
Внешний вид
← Елаха | Елбан / Елбанъ Толковый словарь живого великорусскаго языка Владиміра Даля | Елботъ → |
Словникъ: Е. Источникъ: т. 1 (1-е изд., 1863), с. 462 ( сканъ · индексъ ) |