Ерунда́ об. еранда. || Дичь, чужь, вздоръ, галиматья.
ТСД1/Ерунда/ДО
Внешний вид
← Ертаулъ | Ерунда Толковый словарь живого великорусскаго языка Владиміра Даля | Ерунокъ → |
Словникъ: Е. Источникъ: т. 1 (1-е изд., 1863), с. 466 ( сканъ · индексъ ) |