Обажи́ть кому, нвг. надоѣсть, надокучить. Обажи́ло мнѣ пѣстоваться съ нимъ!
ТСД1/Обажить/ДО
Внешний вид
← Обагрить | Обажить Толковый словарь живого великорусскаго языка Владиміра Даля | Обазул(р)ить → |
Словникъ: О. Источникъ: т. 2 (1-е изд., 1865), с. 1148 ( сканъ · индексъ ) |