Арь? ж. арье́? ср. собир. арх.-он. слѣдъ звѣря по порошѣ, маликъ, сакма́; а́рить? звѣря, слѣдить порошею. Арью́шъ, оленій обозъ, караванъ или передовая часть его, съ вожакомъ.
ТСД2/Арь/ДО
< ТСД2/Арь
← Аршинъ | Арь Толковый словарь живого великорусскаго языка Владиміра Даля | Арьянъ → |
![]() |
[26]Арь? ж. арье́? ср. собир. арх.-он. слѣдъ звѣря по порошѣ, маликъ, сакма́; а́рить? звѣря, слѣдить порошею. Арью́шъ, оленій обозъ, караванъ или передовая часть его, съ вожакомъ.