Заколпачить кого, надѣть на него колпакъ; || подчинить себѣ, водить за нос. Она заколпачила муженька.
ТСД2/Заколпачить/ДО
← Заколоченье | Заколпачить | Заколупывать → |
![]() |
← Заколоченье | Заколпачить Толковый словарь живого великорусскаго языка Владиміра Даля | Заколупывать → |
![]() |
[606]Заколпачить кого, надѣть на него колпакъ; || подчинить себѣ, водить за нос. Она заколпачила муженька.