Посконве́ку нар. сиб. съ поконъ вѣку, искони, и́здревлѣ, отъ вѣка.
← Поскомлѣть | Посконвеку / Посконвѣку Толковый словарь живого великорусскаго языка Владиміра Даля | Посконь → |
Словникъ: Пор. Источникъ: т. 3 (2-е изд., 1882), с. 343 ( сканъ · индексъ ) |
[343]Посконве́ку нар. сиб. съ поконъ вѣку, искони, и́здревлѣ, отъ вѣка.