ЭСБЕ/Хилль, Карл-Иоганн-Даниельсон

Материал из Викитеки — свободной библиотеки
Хилль, Карл-Иоганн-Даниельсон
Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона
Словник: Хаким — Ходоров. Источник: т. XXXVII (1903): Хаким — Ходоров, с. 200 ( скан ) • Даты российских событий указаны по юлианскому календарю.

Хилль (Карл-Иоганн-Даниельсон Hill, 1793—1875) — шведский математик. Получив степень доктора философии, сделался с 1827 г. профессором физики в Стокгольмском технологическом институте, а с 1830 г. профессором математики в Университете в Лунде. Обширная учено-литературная деятельность Х. началась в 1822 г. с появления в свет его статьи «Versuche über Magnetisirung durch Reibungs-Electrizität» (Schweigger’s «Journal fur Chemie und Physik», XXXIV, 1822). С 1827 г. печатал в журнале Крелля и других очень много работ, часть которых названа ниже: «Casum irreducibilem solvendi conatus» (II, 1827 и VIII, 1831); «Ueber d. Integration logarithmisch-rationaler Differentiale» (III, 1828); «De approximata seriei, juxia data funcuonis derivata dispositae, summatione» (V, 1830); «Theoremata demonsiranda et problemata resolvenda» (VII, 1831 и IX, 1832); «Exempium usus functionum iteratarum in theoria functionum integraliter transcendentium» (XI, 1834); «Analysis aequationum aliquot, functiones duplicis argumenti determinantium» (там же); «De factoribus numerorum compositorum dignoscendis» (там же); «Theorema analyticum» (XVI, 1837); «Formule générale d’intégration indefinie» (XVIII, 1838); «Fragmenta theoriae aequationum lineariter differentialium» (XXV, 1843); «De radicibus rationalibus aequationis Riccatianae etc.» (там же); «Fonctions entières а diviseurs binômes» (LXX, 1869); «Indices a modulé compose et une table d’une nouvelle espèce d. logarithmes» (там же); «En del egenskaper af summator. funct.» («Forhandlinger ved de skandinaviske naturforskeres Möder», VIII, I860); «Om en akers medelafsiånd från hemmet» (Stockholm, «Akad. Handl», 1849); «Om qvadraiur» (Stockholm, «Vetenskapsakad. Ofversigt», XHL 1856); «Om Bernoullis série» (там же, XIV, 1857); «Hogre eqvationers construct.» (там же, XIX, 1862); «Forme des racines numériquement déterminées» (Upsala, «Nova Acta», II, 1856); «Afhandl. om tals visare til sammansatta, delare (indices а module composé)» («Acta Universitatis», Luud, 1, 1864); «De proprietatibus seriei harmonic, cum quadam hujus tabula» (там же, III, 1866); «De functionibus rationaliter logarithmicis integrandis et speciatim de derivatis lammatum» (там, же, IV, 1867); «Forme gén. de développement etintégrat. défin.» (там же, VI, 1869). В виде отдельных изданий вышли следующие его сочинения: «Speeimen exercitii analytici, functionem integralem secundum amplitudinem, tum secundum modulum comparandi modum exhibentis» (Лунд, 1830); «Introductio in elementorum functionum ellipticarum theoriam» (там же, 1835); «Regulae derivandi et differentiandi genérales» (там же. 1841); «Matheseos universalis formulae fundamentales» (там же, 1841); «Om Quadrattabellernas bruk till imaginär rotutdragning» (там же, 1853);«Om Quadrattabellernas bruk till numeriska Equationers lösning» (там же, 1853 и 1854); «Om numeriska Equationers lösning genom couvergenta operationer» (там же, 1δ53); «Introductio in elementarem functionem ellipticarum theoriam» (там же, 1853 и 1854); «Matheseos fundamenta nova analytica» (Лунд, и П., I860 и 1868). Истории математики он, наряду с глубоким изучением творений Диофанта, посвятил следующие свои сочинения: «Conatuum theoriam linearum parallelarum stabiliendi praecipuorum brevis recensio» (Лунд, 1835—50); «Nagra historisk-matematiska anmärkningar» («Forhandlinger ved de skandinaviske naturforskeres Möder», V, 1847); «Bidrag till binomial-theoremets historia» (Promotionsprogramm, Lundae, 1850); «Några ord om Erland Sam. Brings reduktion af 5: te gradens eqvation» («Vetenskapsakad. öfversigt», Стокгольм, XVIII, 1861).

В. В. Бобынин.