Волга́рь м. коренной, прирожденный судовщикъ, ходокъ по Волгѣ; бурлакъ. Здѣсь народъ волгарь; я, братъ, и самъ съ Волги; народъ тертый, плутъ; я и самъ наторѣлъ, знаю вашего брата.
← Волванецъ | Волгарь Толковый словарь живого великорусскаго языка Владиміра Даля | Волглый → |
![]() |
[236]Волга́рь м. коренной, прирожденный судовщикъ, ходокъ по Волгѣ; бурлакъ. Здѣсь народъ волгарь; я, братъ, и самъ съ Волги; народъ тертый, плутъ; я и самъ наторѣлъ, знаю вашего брата.