Карда́ч [—ача́], карда́чник м. прм. болотистое место, покрытое густым кустарником.
ТСД3/Кардач
Внешний вид
← Кардать | Кардач / Кардачъ | Карделка → |
Словник: К. Источник: т. 2 (3-е изд., 1905), стлб. 227-228 ( скан · индекс ) • В 3-м издании в квадратных скобках — добавления редактора И. А. Бодуэна де Куртенэ |