Важда́ть что, на кого, стар. вадить, клеветать; чернить, обносить. Важде́ніе ср. стар. клевета, напраслина; || пск.обаяніе, мара́, важда́ ж., морока, видѣніе, наважденіе.
ТСД3/Важдать/ДО
← Важда | Важдать | Важеватъ → |
![]() |
← Важда | Важдать Толковый словарь живого великорусскаго языка Владиміра Даля | Важеватъ → |
![]() |