Чаба́нъ м., [тюрк. съ перс.], юж., [чеба́нъ. кур. Опд.], овчій пастухъ, овчаръ, баранщикъ. [См. 1. чабанить, чабаній].
ТСД3/Чабан/ДО
← Чабаній | Чабан / Чабанъ | Чабарка → |
![]() |
← Чабаній | Чабан / Чабанъ Толковый словарь живого великорусскаго языка Владиміра Даля | Чабарка → |
![]() |