[Хапа́йла см. хапки: хапунъ]. [Ха́паль м. кто крадетъ, захватываетъ чужое, пск. твр. Опд.]. Ха́панье [ср.] дѣйств. по гл. [хапать].
ТСД3/Хапайла/ДО
← Хаосъ | Хапайла | Хапать → |
![]() |
← Хаосъ | Хапайла Толковый словарь живого великорусскаго языка Владиміра Даля | Хапать → |
![]() |